EM Drive: In 4 uur naar de maan reizen
Meer dan 15 jaar geleden ontwikkelde de Britse uitvinder Roger Shawyer EM Drive, een elektromagnetische aandrijving die ruimtereizen vele malen sneller zou kunnen maken. Stel je voor, in 4 uurtjes naar de maan reizen. Zo’n vijftien jaar geleden werd EM Drive en de elektromagnetische aandrijving die het impliceerde als wetenschappelijk onmogelijk afgedaan. Vandaag de dag zijn er steeds meer wetenschappers die daar anders over denken.
Wat is EM Drive?
EM Drive is een experimentele aandrijving die ruimteschepen zou versnellen zonder het gebruik van stuwstof. Roger Shawyer ontwikkelde het concept in 1999. De aandrijving zou dusdanig hoge voortstuwing hebben dat het een ruimteschip in 4 uurtjes naar de maan zou kunnen sturen. In 22 dagen zouden we bij Mars kunnen zijn. Hiervoor heeft de EM Drive geen dure raketbrandstof nodig.
Het idee van de EM drive is dat er voortstuwing wordt gecreëerd door microgolven die heen en weer ‘stuiteren’ in een afgesloten kamer. Er wordt een stuwkracht gecreëerd zonder dat er gebruik wordt gemaakt van stuwkracht.
Dat klinkt misschien goed maar het is een erg controversieel idee. Het tart namelijk een fundamentele wet van fysica: de wet van behoud van impuls. Deze wet stelt dat stuwstof altijd noodzakelijk is. Heel kort samengevat zegt deze wet dat als je iets in een vacuüm wilt versnellen je hiervoor stuwstof nodig hebt: iets waartegen het voorwerp dat versneld moet worden zich afzet.
In de ruimte is er geen lucht of oppervlakte om je tegen af te zetten. Je kunt je dus alleen afzetten tegen stuwstof. Je stuwt bijvoorbeeld gassen de ene kant op (raketbrandstof) en je ruimteschip gaat de andere kant op. In het geval van een klassieke ruimteraket wordt gebruik gemaakt van ontsnappende gassen. Als gebruik wordt gemaakt van een ionenmotor dan zijn dit versnelde geladen deeltjes.
Met EM Drive zou het dus niet nodig zijn om stuwstof te gebruiken. Aandrijving kan worden gegenereerd in een afgesloten ruimte, zonder je af te zetten tegen stuwstof.
NASA doet onderzoek naar EM Drive
In 2015 werd het concept van EM Drive door David Brady, een wetenschapper van Eaglework Laboratories van NASA. Ook Brady wist met zijn team voortstuwing te creëren in een afgesloten ruimte, zonder stuwstof.
De claim van NASA heeft voor behoorlijk wat discussie gezorgd onder wetenschappers. Zij geloven niet dat een dusdanig belangrijke natuurwet ondermijnd kan worden. Maar wat als de EM Drive wel kan werken en elektromagnetische aandrijving wel werkt? Staan we dan op de rand van een nieuw tijdperk? Is ruimtereizen dichterbij dan we denken en gaan we snel onze weg door het heelal vinden?
Interview met Roger Shawyer over EM Drive en elektromagnetische technologie
Bekijk een interview met Roger Shawyer waarin hij uitleg geeft over de mogelijkheden en de onmogelijkheden van zijn theorie over elektromagnetische technologie.
Een idee, niet gebaseerd op enige kennis:
-In alle tekeningen is een kant van het apparaat groter dan de andere kant.
-Ergens gelezen dat energie iets te maken heeft met massa.
-Ergens gelezen dat een microgolf zowel als deeltje als als golf kan worden gezien, en zich met lichtsnelheid voortbeweegt, ook als het energie verliest.
-In een “kleine” is het deeltje vrijwel gelijktijdig aan de ene als de andere kant?
-Tijdens de botsing met een zijde verliest het energie en vergroot daarmee tijdelijk de massa van een deeltje in die zijde?
-Als er een limiet aan die verhoging van die massa zit dan zal een kant tijdelijk zwaarder kunnen worden dan de andere kant, want die is groter?
-Een stuiterbal die in een doosje met zware en een lichte kant heen en weer stuitert beweegt een kant op. met steeds kleinere stukjes, als een deeltje dat z’n energie verliest.
En nog te testen ook: Zelfde apparaat, beide zeiden even groot, gaat geen kant op.
Waarschijnlijk onzin, maar je weet nooit 😉